20 junho 2008

Epifania no arquivo

É raro eu ficar comovido com papeladas de arquivo, mas hoje aconteceu. Eis o traslado de uma carta que um soldado raso português escreveu à sua mulher durante o cerco de Badajoz, em vésperas do dia de São João de 1658. É preciso ler várias vezes para perceber, mas vale a pena.

"Muller Maria Carualho – Eu Sali de nossa cassa con desejo de fartarme de Sangre de Castejaos, mas por, à Hostia de Deos que anda, o, mundo á sucessos,, ya os teño escrito, o, valor de nossa gente, por en, os Castejaos andan con o Cu, en Cassa, mas nos, espallados os oteiros, ben que naon escaeçemos, porque todas às manaas Almorsamos Tigres, que basta auer comido paun en oliuença los que estaua en su forte, para que ò sejan,, Ó, que os dó por nouas, e, que de lá cà morren, e les de medo, los nossos de Valentes – Vicente Pereira Captiuo Un Cappitan como Un escaraballo, que eu tuue por Vergoña el Vélo noso prisonero, e si todos saun assi, noun à en Badajos para meo Compadre Un penique,, en estes tres dias eu Juro de Vos lebar oito Castejaones que vos siruan e dous à miña filha Maria, que son dez,, e si tudos lebaran como eu naon á gente en Castela, para lebar – Toudos estamos áhora traballando, el, es, façendo Bonetes á ó forte, e, nos as fundas – e si seus Cabalos foran de Pau, como os nossos, poco cuidado auia que tér – Diçe un presso que collimos onte, que sous cabalos auiaon de beber en Aldea Galega, mas eu naon creo, mas por sí, o, por naon, esperaime de bolta en Zetubal – nosso Geral Joaon Mendez está podre de que naon se faz cousa con cousa, mas, é, que naon nos dejan, y el, é cuida, que naon queremos – Miña muller esto vos digo en segredo, Juro a Deos que como manaas de Ratos, nos espichan que eu con coñeçerme los téno medo – A Reliquia de san Jorge teño comigo, naon sé si me aproeuitará, que con una de sancto Antonio morreo meo sargento mór – La capela lo à dito, que o dia que tiramos as duas peças, à ó Conuento de San Domingos, le apareçeo ò Sancto, naon se que vos diga, Ele é Parente de nossa Reyna, mas, e, castejao, que co isto ó digo tudo,, façeime Una Romeria discalça con mea filha maria, à ò seiñor san Lourenço – Dios vos garde, que inda aueis de facer paun mole en Castela, e heu, e de coumer dele – do Cordoun do sitio de Badajos, oje 22 de Junio de 1658 – Vostro Marido – Thome Rastrollo."

Tomé Rastrolho morreu no dia seguinte, ainda com a carta no bolso, no campo de batalha..

Mas o choque, tive-o ao virar a página, onde começa um tratado sobre as grandezas das monarquias do mundo, e diz assim:

"Cap. 1. Em que se mostra por exemplos que as mayores monarquias do mundo tiuerão seu principio augmento, e dilatação com as armas de seus conquistadores."

Filhos da puta.

1 Comentários:

Anonymous Anónimo disse...

Mind your tongue!...

Sir H.

21 junho, 2008 02:19  

Enviar um comentário

Subscrever Enviar feedback [Atom]

<< Página inicial